اولین روز ماه آوریل (12 یا 13 فروردین)، همه‌ساله در بسیاری از کشورهای جهان با گفتن دروغ‌هایی به شوخی، جشن گرفته می‌شود. این روز بخصوص به «روز دروغ آوریل» معروف است. در این روز، میلیون‌ها نفر در سراسر جهان با گفتن دروغ‌هایی جالب یکدیگر را سرِ‌کار گذاشته و لحظاتی شاد در کنار خانواده، همکاران و همکلاسی‌هایشان سپری می‌کنند.رسانه‌های دیداری و شنیداری و همچنین مطبوعات نیز تلاش می‌کنند با انتشار اخبار تقلبی جالب سهمی‌در شوخی‌های «روز دروغ آوریل» داشته باشند. افرادی که شوخی‌های دروغین این روز را باور کنند، «احمق آوریل» (April Fool) لقب می‌گیرند. دروغ‌گویی در این روز از صبح تا ظهر ادامه پیدا می‌کند و شخصی که پس از این زمان دروغی بگوید نیز احمق آوریل نامیده می‌شود. روز دروغ آوریل از قرن نوزدهم به بعد دیگر جزء تعطیلات ملی کشورهای غربی محسوب نمی‌شود. با این وجود، مردم این کشورها هر ساله، به طور پرشوری مراسم این روز را برگزار می‌کنند.
تاریخچه «روز دروغ آوریل»:
درباره منشأ و دلیل نامگذاری چنین روزی اتفاق نظر وجود ندارد. بسیاری معتقدند تلاش «پاپ گریگوری سیزدهم» در سال 1582 برای جایگزینی «تقویم ژولین» با «تقویم گریگوری» منجر به پیدایش روز دروغ آوریل شد. طبق تقویم جدید، قرار شد آغاز سال نوی میلادی به جای پایان مارس (اوایل فروردین) در اولین روز ماه ژانویه (اوایل دیماه) جشن گرفته شود. برخی بدون آگاهی از قانون جدید، آغاز سال نو را همچنان در اولین روز آوریل جشن می‌گرفتند. گریگوری سیزدهم بین سال‌های 1572 تا1585 یکی از پاپ‌های کلیسای کاتولیک رم بود. برخی نیز معتقدند منشأ پیدایش روز دروغ آوریل به دورانی بازمی‌گردد که در آن مردم جشنواره‌های بهاری به نشانه پایان زمستان، تاریکی و ظلم حکومت‌های استبدادی برگزار می‌کردند. در روم باستان نیز مردم با برگزاری جشنواره «شادی» (هیلاریا) رستاخیز «آتیس،» خدای حاصلخیزی رومیان، را با پوشیدن لباس‌های مبدل، جشن می‌گرفتند. این روز در فرهنگ‌های دیگر نیز جشن گرفته می‌شود. قدمت این جشنواره‌ها به سده 16 میلادی بازمی‌گردد.
آنچه به طور قطع می‌توان گفت این است که تا پیش از قرن 18 میلادی، جشنواره «شادی» در سراسر انگلیس به صورت یک مراسم ملی برگزار می‌شد. جالب اینجاست که در هیچ یک از نمایشنامه‌های «شکسپیر،» شاعر و نامیشنامه‌نویس معروف انگلیسی، اشاره‌ای به «روز دروغ آوریل» نشده است. با این وجود، در بیشتر آن‌ها شخصیت‌های زیرکِ به‌ظاهر احمق ، وجود دارند؛ رعایا و افرادی عامی‌که برای مقابله با طبقه اشراف، هوش سرشارشان را پشت نقاب بلاهت پنهان می‌کنند. مردم بسیاری از کشورهای جهان از جمله لهستان، اسکاتلند و ایران، اولین روز